എൻ വർഷമേ..

നൂലുപോൽ പെയ്തിറങ്ങി

അങ്കണത്തിൽ മനോഹരമാം

വളകൾ നിറക്കുന്നുവോ  നീ

ആഗ്രഹങ്ങൾ സാധിക്കവേ

കേൾക്കാം മണ്‍ഡൂപകലാപം.

     അങ്ങുദൂരെ പടിഞ്ഞറെ

     നെറ്റിയിൽ സപ്തവർണ്ണമാം

     കുറിച്ചാർത്തുമായ് ഗഗനം .

     നിർമ്മലമാം തളിരിലകൾ

     ആടുന്നു ആനന്ദനൃത്തം

എന്തിനു നീ ആർത്തു വിളിക്കുന്നു

ദുർബലമാം മനസിനെ ഭീതിയിലാക്കാൻ ?

സ്വരരാഗമല്ലിത്, ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു

ദുർഘടമാം  എൻ  ജീവിതത്തെ .

     കലിതുള്ളിയാൽ വിറയ്ക്കും കുരുന്നുകൾ,

     ജനനിയെ അലങ്കാരമാക്കുമാ-

     കുഞ്ഞുകാൽപാടുകൾ മറയുന്നു

     നിൻ പ്രളയത്താൽ .......

     വിനിന്ദ്രയാക്കുന്നു നിൻ അട്ടഹാസം.

കാണുന്നു മഴതൻ  മറുരൂപം ,

ഉയരുന്നു മരണത്തിൻ കാലൊച്ച ,

കേൾക്കുന്നു ആത്മാക്കൾതൻ

കൊലച്ചിരി .......

അറിയുന്നു ശ്മശാനത്തിൻ ഗന്ധം.

     കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നു  സ്വർണ്ണ

     വർണ്ണമാം  വെയിലിനെ

     കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നു ഞാനാ

     ചന്ദ്രപുണ്ണ്യത്തെ .....

     ദയ തൂവുക എന്നിൽ നീ ..

എൻ സുഹൃത്തേ അടങ്ങൂ നീ..

ഇച്ചിക്കുന്നു ഞാനാ-

വയൽ വരമ്പിൽ ഉലാത്തൽ,

ആഗ്രഹിക്കുന്നു ചേബിൽ

തളികയിലെ മാണിക്ക്യം കാണാൻ.

     മൃദുലമാം നിൻ ആഗമനം

     എനിക്കേകിയിരുന്നു ശോകാർദ്രത,

     പുലരിയിലെ നിൻ പുഞ്ചിരി

     എനിക്കേകിയിരുന്നു സംതൃപ്തി,

     പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു  ഞാനാ കുളിർ.