അനാഥത്വം

എൻ പൃഥ്വി ദേവി...മാതാവേ..
നിൻ മാറത്ത് നിൽക്കുമ്പോഴും വട്ടമിടുന്നു
കഴുകന്മാർ എനിക്കു ചുറ്റും.
നികൃഷ്ടമാം എന്നവസ്ഥയിൽ
എന്തേ നിൻ മാതൃത്വം അതിക്ഷിപ്തമാക്കി..?
ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു നിൻ സമീപനം.
നിൻ കരങ്ങളാകും വിടപിതൻ
ചുവട്ടിൽ വിശ്രമിക്കുമ്പോഴും
കാണുന്നു നിൻ പത്തികൾ തൻ
അകൽച്ച..
നിൻ കരങ്ങളിൽ വാനരന്മാർ
കളിയാക്കി കളിച്ചുല്ലസിക്കുന്നു..
എൻ കർണങ്ങളിൽ പിശാചുക്കൾ
മന്ത്രമോതുന്നു...
മിഴികളിൽ കണ്ണീർസാഗരം
ഉത്ഭവിക്കുന്നു...
എന്നിൽ നിറയുന്നു ഉന്മാദം,
നിർഗ്ഗതമാകുന്നു എൻ സഹനശക്തി...